(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Dativ’ie, einem – ne’ en, dem – ne’ en (rodzaj męski)

Chcąc powiedzieć: Pomagam miłemu dziadkowi (pytanie komu? pomagam = miłemu dziadkowi = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakimś tam miłym dziadku, nie wiemy, o jakiego albo czyjego dziadka chodzi, więc użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że dziadek – Opa ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einem netten.

Chcąc powiedzieć: Pomagam temu miłemu dziadkowi (pytanie komu? pomagam = miłemu dziadkowi = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tym konkretnym miłym dziadku, o którym wcześniej wspomnieliśmy, więc użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że dziadek – Opa ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem dem netten.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Dativ‘ie, einer – ne’ en, der ne’ en (rodzaj żeński)

Chcąc powiedzieć: Pomagam miłej babci (pytanie komu? pomagam = miłej babci = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakiejś tam miłej babci, nie wiemy, o jaką albo czyją miłą babcię chodzi, użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że babcia – Oma ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einer netten.

Chcąc powiedzieć: Pomagam tej miłej babci (pytanie komu? pomagam = miłej babci = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tej konkretnej miłej babci, o której wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że babcia – Oma ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem der netten.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Dativ’ie, einem – lus! gen, dem – lus! gen (rodzaj nijaki)

Chcąc powiedzieć: Pomagam zabawnemu dziecku (pytanie komu? pomagam = zabawnemu dziecku = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem zabawny – lustig, który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakimś tam zabawnym dziecku, nie wiemy, o jakie albo czyje dziecko chodzi, więc użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einem lustigen.

Chcąc powiedzieć: Pomagam temu zabawnemu dziecku (pytanie komu? pomagam = zabawnemu dziecku = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem zabawny – lustig, który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tym konkretnym zabawnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem dem lustigen.

Poniżej zestaw tabel rodzajnika określonego i nieokreślonego z przymiotnikiem:

Mam takie ulubione ćwiczenie, które pozwala nauczyć się korzystania z tabel. To ćwiczenie jest chętnie wykonywane przez moich słuchaczy. Do tego ćwiczenia będziemy potrzebować wielu małych karteczek. Na karteczkach piszemy słowa w bezokoliczniku, czyli w nieodmienionej formie: osoby (ich, du, er…), czasownik (np. sein, machen, kaufen…), rzeczownik (der Stuhl, das Buch…). Karteczki układamy w zgrupowany, jak wyżej, sposób. W tym przypadku nasze pierwsze słowa to ich, haben i der Stuhl. Z tych słów musimy stworzyć zdanie. Kolejność w jakiej powinny te słowa zostać użyte, jest już utworzona. Tworząc, korzystamy z tabeli.

Krok I

Ich …

Krok II

Teraz muszę odpowiednio odmienić czasownik haben. Odmieniam go do osoby ich.

Ich habe …

Krok III

Następnie odmieniam rzeczownik der Stuhl według przypadku. Mam kogo? co? czyli Akkusativ. Wymieniam tą rzecz po raz pierwszy, więc muszę użyć rodzajnika nieokreślonego wg tabeli einen, bo Stuhl ma rodzajnik der.

Ich habe einen Stuhl.

Jeśli stworzyliśmy poprawne zdanie, można je zapisywać lub wypowiadać na głos. W zależności od potrzeb. Kiedy będziemy się już czuli swobodnie z tą ilością słów w zdaniu, możemy dołożyć kolejną grupę wyrazów:

osoby (np. der Vater, die Muter…), całość układając w kolejności: osoby (ich, du, er…) + czasownik (np. sein, machen, kaufen…) + osoby (np. der Vater, die Muter…) + rzeczownik (der Stuhl, das Buch…).

W tym przypadku nasze pierwsze słowa to er, kaufen, das Kind i die Lampe. Z tych słów musimy stworzyć zdanie. Kolejność, w jakiej te słowa powinny zostać użyte, jest już utworzona. Tworząc zdanie, korzystamy z tabeli.

Krok I

Er …

Krok II

Teraz muszę odpowiednio odmienić czasownik kaufen. Odmieniam go do osoby er.

Er kauft …

Krok III

Następnie odmieniam osobę das Kind według przypadku. Kupuję komu? czemu?, czyli Dativ.

Wymieniam tę rzecz po raz pierwszy, więc muszę użyć rodzajnika nieokreślonego wg tabeli einem, bo Kind ma rodzajnik das.

Er kauft einem Kind …

Krok IV

Odmieniam rzeczownik die Lampe według przypadku. Kupuje kogo? co?, czyli Akkusativ. Wymieniam tę rzecz po raz pierwszy, więc muszę użyć rodzajnika nieokreślonego wg tabeli eine, bo Lampe ma rodzajnik die.

Er kauft einem Kind eine Lampe.

Oczywiście można wykonywać te ćwiczenia, używając rodzajnika określonego, liczby mnogiej i przymiotnika. Kombinować można dowolnie. Po wielokrotnym wykonaniu tego rodzaju ćwiczeń na pewno utrwalą się zasady gramatyczne związane z odmianą, warto wtedy wykonać to ćwiczenie opierając się najpierw na zdobytej wiedzy, a po stworzeniu zdania sprawdzić rozwiązanie z tabelą.