Archiwa tagu: rodzajniki

Rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem – część 3

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Dativ’ie, einem – ne’ en, dem – ne’ en (rodzaj męski)

Chcąc powiedzieć: Pomagam miłemu dziadkowi (pytanie komu? pomagam = miłemu dziadkowi = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakimś tam miłym dziadku, nie wiemy, o jakiego albo czyjego dziadka chodzi, więc użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że dziadek – Opa ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einem netten.

Chcąc powiedzieć: Pomagam temu miłemu dziadkowi (pytanie komu? pomagam = miłemu dziadkowi = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tym konkretnym miłym dziadku, o którym wcześniej wspomnieliśmy, więc użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że dziadek – Opa ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem dem netten.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Dativ‘ie, einer – ne’ en, der ne’ en (rodzaj żeński)

Chcąc powiedzieć: Pomagam miłej babci (pytanie komu? pomagam = miłej babci = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakiejś tam miłej babci, nie wiemy, o jaką albo czyją miłą babcię chodzi, użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że babcia – Oma ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einer netten.

Chcąc powiedzieć: Pomagam tej miłej babci (pytanie komu? pomagam = miłej babci = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem miły – ne” , który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tej konkretnej miłej babci, o której wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że babcia – Oma ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem der netten.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Dativ’ie, einem – lus! gen, dem – lus! gen (rodzaj nijaki)

Chcąc powiedzieć: Pomagam zabawnemu dziecku (pytanie komu? pomagam = zabawnemu dziecku = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem zabawny – lustig, który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakimś tam zabawnym dziecku, nie wiemy, o jakie albo czyje dziecko chodzi, więc użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einem lustigen.

Chcąc powiedzieć: Pomagam temu zabawnemu dziecku (pytanie komu? pomagam = zabawnemu dziecku = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem zabawny – lustig, który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tym konkretnym zabawnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem dem lustigen.

Poniżej zestaw tabel rodzajnika określonego i nieokreślonego z przymiotnikiem:

Mam takie ulubione ćwiczenie, które pozwala nauczyć się korzystania z tabel. To ćwiczenie jest chętnie wykonywane przez moich słuchaczy. Do tego ćwiczenia będziemy potrzebować wielu małych karteczek. Na karteczkach piszemy słowa w bezokoliczniku, czyli w nieodmienionej formie: osoby (ich, du, er…), czasownik (np. sein, machen, kaufen…), rzeczownik (der Stuhl, das Buch…). Karteczki układamy w zgrupowany, jak wyżej, sposób. W tym przypadku nasze pierwsze słowa to ich, haben i der Stuhl. Z tych słów musimy stworzyć zdanie. Kolejność w jakiej powinny te słowa zostać użyte, jest już utworzona. Tworząc, korzystamy z tabeli.

Krok I

Ich …

Krok II

Teraz muszę odpowiednio odmienić czasownik haben. Odmieniam go do osoby ich.

Ich habe …

Krok III

Następnie odmieniam rzeczownik der Stuhl według przypadku. Mam kogo? co? czyli Akkusativ. Wymieniam tą rzecz po raz pierwszy, więc muszę użyć rodzajnika nieokreślonego wg tabeli einen, bo Stuhl ma rodzajnik der.

Ich habe einen Stuhl.

Jeśli stworzyliśmy poprawne zdanie, można je zapisywać lub wypowiadać na głos. W zależności od potrzeb. Kiedy będziemy się już czuli swobodnie z tą ilością słów w zdaniu, możemy dołożyć kolejną grupę wyrazów:

osoby (np. der Vater, die Muter…), całość układając w kolejności: osoby (ich, du, er…) + czasownik (np. sein, machen, kaufen…) + osoby (np. der Vater, die Muter…) + rzeczownik (der Stuhl, das Buch…).

W tym przypadku nasze pierwsze słowa to er, kaufen, das Kind i die Lampe. Z tych słów musimy stworzyć zdanie. Kolejność, w jakiej te słowa powinny zostać użyte, jest już utworzona. Tworząc zdanie, korzystamy z tabeli.

Krok I

Er …

Krok II

Teraz muszę odpowiednio odmienić czasownik kaufen. Odmieniam go do osoby er.

Er kauft …

Krok III

Następnie odmieniam osobę das Kind według przypadku. Kupuję komu? czemu?, czyli Dativ.

Wymieniam tę rzecz po raz pierwszy, więc muszę użyć rodzajnika nieokreślonego wg tabeli einem, bo Kind ma rodzajnik das.

Er kauft einem Kind …

Krok IV

Odmieniam rzeczownik die Lampe według przypadku. Kupuje kogo? co?, czyli Akkusativ. Wymieniam tę rzecz po raz pierwszy, więc muszę użyć rodzajnika nieokreślonego wg tabeli eine, bo Lampe ma rodzajnik die.

Er kauft einem Kind eine Lampe.

Oczywiście można wykonywać te ćwiczenia, używając rodzajnika określonego, liczby mnogiej i przymiotnika. Kombinować można dowolnie. Po wielokrotnym wykonaniu tego rodzaju ćwiczeń na pewno utrwalą się zasady gramatyczne związane z odmianą, warto wtedy wykonać to ćwiczenie opierając się najpierw na zdobytej wiedzy, a po stworzeniu zdania sprawdzić rozwiązanie z tabelą.

Rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem – część 2

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Akkusativ’ie, einen – großen, den – großen (rodzaj męski)

Chcąc powiedzieć: Mam dużego psa (pytanie kogo? co? mam = dużego psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem duży – groß, który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakimś tam dużym psie, nie wiemy, o jakiego psa chodzi, więc używamy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einen großen.

Chcąc powiedzieć: Kocham tego dużego psa (pytanie kogo? co? kocham = dużego psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem duży – groß, który przyjmuję końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tym konkretnym dużym psie, o którym wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem den großen.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Akkusatvie, eine – schöne, die – schöne (rodzaj żeński)

Chcąc powiedzieć: Mam ładną kobietę (pytanie kogo? co? mam = ładną kobietę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem ładny – schön, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o jakiejś tam ładnej kobiecie, nie wiemy, o jaką kobietę chodzi, więc użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem eine schöne.

Chcąc powiedzieć: Kocham tę ładną kobietę (pytanie kogo? co? kocham = ładną kobietę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem ładny – schön, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o tej konkretnej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem die schöne.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Akkusativie, ein – interessantes, das – interessante (rodzaj nijaki)

Chcąc powiedzieć: Mam interesującą książkę (pytanie kogo? co? mam = interesującą książkę = AkkusaF v), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem interesujący – interesant, który przyjmuje końcówkę -es. Ponieważ mówimy o jakiejś tam interesującej książce, nie wiemy, o jaką interesującą książkę chodzi, użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że książka – Buch ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem ein interessantes.

Chcąc powiedzieć: Czytam tę interesującą książkę (pytanie kogo? co? czytam = interesującą książkę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem interesujący – interessant, który przyjmuje końcówkę -e. ponieważ mówimy o tej konkretnej interesującej książce, o której wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że książka – Buch ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem das interessante.

W kolejnej części omówię rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem w Dativie.

Rodzajnik określony i nieokreślony – część 2

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Akkusativ, den – einen (rodzaj męski)
Chcąc powiedzieć: Mam psa (pytanie kogo? co? mam = psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam psie, nie wiemy o jakiego psa chodzi.
Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego einen.

Chcąc powiedzieć: Kocham tego psa (pytanie kogo? co? kocham = psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym psie, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego den.

Akkusativ, die – eine (rodzaj żeński)
Chcąc powiedzieć: Mam kobietę (pytanie kogo? co? mam = kobietę = Akkusativ),musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakiejś tam kobiecie, nie wiemy o jaką kobietę chodzi.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego eine.

Chcąc powiedzieć: Kocham tę kobietę (pytanie kogo? co? kocham = kobietę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tej konkretnej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć
rodzajnika określonego die.

Akkusativ, das – ein (rodzaj nijaki)
Chcąc powiedzieć: Mam dziecko (pytanie kogo? co? mam = dziecko = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam dziecku, nie wiemy o jakie dziecko chodzi.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego ein.

Chcąc powiedzieć: Kocham to dziecko (pytanie kogo? co? kocham = dziecko = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego das.

Liczba mnoga
Liczba mnoga w Akkusativie nie posiada rodzajnika nieokreślonego, a rodzajnik określony jest zawsze die. Na przykład: Ich habe Hunde. / Ich liebe die Hunde.

Ciąg dalszy nastąpi… Kolejna część będzie dotyczyć rodzajników w Dativie.

Rodzajnik określony i nieokreślony

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Rodzajniki sprawiają ogromne problemy uczącym się języka niemieckiego. W tym rozdziale wyjaśnię na podstawie różnych przykładów, jak korzystać z tabel gramatycznych, które przedstawiają odmianę rodzajnika nieokreślonego i określonego.

Rodzajnika nieokreślonego używamy, jak sama nazwa wskazuje, wtedy gdy mówimy o rzeczach bliżej nieokreślonych. Natomiast rodzajnika określonego używamy, kiedy mówimy o rzeczach bliżej określonych. Rodzajniki odmienia się przez przypadki. W języku niemieckim wyróżniamy cztery przypadki: Nominativ, Akkusaativ, Dativ i Genitiv.
Omówię tylko trzy przypadki (Nominativ, Akkusativ, Dativ), które – moim zdaniem – odgrywają najważniejszą rolę w języku niemieckim i które zaliczam do podstaw.
Na każdy rodzajnik określony przypada rodzajnik nieokreślony, np.:
der – ein (rodzaj męski),
die – eine (rodzaj żeński),
das – ein (rodzaj nijaki).
Przejdźmy zatem do rodzajników w Nominativie.

Nominativ, der – ein (rodzaj męski)
Chcąc powiedzieć: To jest mężczyzna (pytanie kto? co? to jest = mężczyzna = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam mężczyźnie, bliżej nieokreślonym, nie wiemy, o jakiego mężczyznę chodzi.
Jeśli wiemy, że mężczyzna – Mann ma rodzajnik określony der, to musimy
użyć rodzajnika nieokreślonego ein.

Czyli: Das ist ein Mann.

Chcąc powiedzieć: Ten mężczyzna jest duży (pytanie kto? co? to jest = mężczyzna = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym mężczyźnie, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że mężczyzna – Mann ma rodzajnik określony der, to musimy
użyć teraz rodzajnika określonego der.

Czyli: Der Mann ist groß.

Nominativ, die – eine (rodzaj żeński)
Chcąc powiedzieć: To jest kobieta (pytanie kto? co? to jest = kobieta = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakiejś tam kobiecie, bliżej nieokreślonej, nie wiemy, o jaką kobietę chodzi.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego eine.

Chcąc powiedzieć: Ta kobieta jest ładna (pytanie kto? co? to jest = kobieta = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tej konkretnej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć teraz rodzajnika określonego die.

Nominativ, das – ein (rodzaj nijaki)
Chcąc powiedzieć: To jest dziecko (pytanie kto? co? to jest = dziecko = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam dziecku, bliżej nieokreślonym, nie wiemy, o jakie dziecko chodzi.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego ein.

Chcąc powiedzieć: To dziecko jest małe (pytanie kto? co? to jest= dziecko = Nominativ) musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego das.

Liczba mnoga
Liczba mnoga w Nominativie nie posiada rodzajnika nieokreślonego a rodzajnik określony jest zawsze die. Np.: Das sind Kinder. / Die Kinder sind klein.

Ciąg dalszy nastąpi… Kolejna część będzie dotyczyć rodzajników w Akkusativie.

Rodzajniki

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!  Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Gdyby nie der, die, das byłyby Niemcy z nas. Problemy z rodzajnikiem zdarzają się każdemu. Nawet w języku ojczystym mylimy czasem rodzaje – męski, żeński i nijaki, które mają odpowiedniki w rodzajnikach w języku niemieckim: ten – der, ta – die, to – das. Wielu moich słuchaczy zapytanych o rodzaj słowa torbiel odpowiedziało ten, a w rzeczywistości jest ta torbiel. Ale skąd właściwie wiemy, że należy w języku polskim użyć takiego, a nie innego rodzaju? Kieruje nami wyczucie. Nie znając słowa, potrafi my prawidłowo dopasować rodzaj. Na przykład wzdryngiwacz do wikarewki ma zaimek ten, pinczandówa ta, spiarato to. Oczywiście o rodzaju decyduje końcówka rzeczownika. Polak używa rodzajów odruchowo, automatycznie, gdyż od dzieciństwa poznaje ten język. W języku niemieckim z czasem będziemy podobnie reagować, ponieważ pewne końcówki rzeczownika będą podpowiadać nam rodzajnik. Jednak na początku należy uczyć się rzeczowników zawsze z rodzajnikiem. Wszystko należy przyswajać w małych dawkach i regularnie. Litra wody mineralnej też przecież nie wypijamy na tzw. ex’a, tylko stopniowo, łyk po łyku, szklanka po szklance.

Pages:  1 2 3