(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!  Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Każdy z nas, rozpoczynając naukę języka obcego, odczuwa w mniejszym lub większym stopniu strach przed mówieniem. Jest to zupełnie naturalna reakcja. Boimy się, że popełnimy jakiś błąd, że powiemy coś niewłaściwego, że źle zaakcentujemy i zostaniemy z tego powodu wyśmiani. Bariera mówienia jest jednym z podstawowych wrogów uczących się języka obcego. Należy się jej pozbyć już na pierwszych zajęciach, ponieważ spowalnia ona proces uczenia się. Wiem, że łatwo się mówi, a trudniej to wykonać, ale błędy są czymś nieuniknionym i zdarzają się nawet najlepszym. Po co więc tracić czas na strach przed mówieniem. Postawa trzęsącej się osiki pozbawia nas ogromnej przyjemności porozumiewania się w języku obcym. Nawet w języku polskim popełniamy często błędy, co specjalnie nie przeszkadza w komunikacji międzyludzkiej, choć świadczy nieraz o niechlujstwie i bezmyślności mówiących po polsku, a czasem nawet o braku znajomości języka polskiego.

Człowiek posiada jednak pewną opcję w mózgu, nazwałbym to intuicyjnym korektorem, który poprawia błąd popełniony przez rozmówcę i przetwarza go na informację właściwą – poprawną. Oto przykłady wybranych błędów, które popełniamy w języku polskim:

* młoda dziewczyna – czy dziewczyna może być w ogóle stara?
* młody chłopiec – czy chłopiec może być w ogóle stary?
* fakt autentyczny – czy fakt sam w sobie nie jest już autentyczny?
* poszłem zamiast poszedłem – (spotkałem się jeszcze z uzasadnieniem, że jeśli idziemy gdzieś niedaleko, to mówimy poszłem, a jeśli są to dalsze odległości, to należy powiedzieć poszedłem. Jest to oczywiście bzdura. Kto mierzyłby przebyte kilometry. Ile metrów świadczyłoby o poszłem a ile o poszedłem?!)
* wyszłem zamiast wyszedłem
* wykonywujący zamiast wykonujący
* przekonywujący zamiast przekonujący
* cofać się do tyłu – cofać oznacza już samo w sobie „do tyłu”
* ten pomarańcz zamiast ta pomarańcza
* bardziej wesoły zamiast weselszy
* wziąść zamiast wziąć
* umię zamiast umiem
* umi zamiast umie
* rozumie zamiast rozumiem
* mieć w posiadaniu (z j. niem.) zamiast posiadać
* tabletki na ból głowy zamiast tabletki przeciwbólowe
* tu pisze zamiast tu jest napisane
* mieszając doprowadzić do wrzenia (znalezione w instrukcji na opakowaniu budyniu w proszku) – jak szybko musiałbym mieszać, żeby doprowadzić wodę do wrzenia?

Jak widać popełniamy wiele błędów w języku polskim, więc dlaczego nie mylić się w języku niemieckim. Jeśli spojrzymy pozytywnie na błędy, jeśli potraktujemy błąd jako naszego przyjaciela i będziemy z błędów wyciągać właściwe wnioski, przyśpieszy to naukę języka obcego, pozwoli doskonalić nam język i sprawi, że stanie się on wolny od tego rodzaju problemu.
To , że popełniamy błędy w języku polskim, nie oznacza oczywiście, że mamy prawo do niedbalstwa również i w innym języku. Język jako narzędzie myśli powinien być oczywiście przyzwoicie opanowany, aby przede wszystkim zapobiec powstawaniu nieporozumień, ponieważ błędy zakłócają przekaz i odbiór informacji.

Jeśli uczęszczamy na kurs językowy, to należy pamiętać o tym, że w gronie uczestników kursu mamy prawo do popełniania błędów, bo salę lekcyjną postrzegamy jako miejsce ćwiczeń, prób. Muzycy również posiadają taką salę prób, gdzie tworzą utwory, grając je
i myląc się w grze po to, by na koncercie zagrać je już bezbłędnie, kierując się zapewne zasadą: Jeśli ćwiczysz, nie graj. Jeśli grasz, nie ćwicz.

Podsumowując, proponuję zasadę:
Prowadząc dialog, już nie na kursie, a w warunkach realnych, korzystajmy ze zdobytej wiedzy i z dobrze znanych nam struktur oraz słów, aby uniknąć popełniania błędów. Starajmy się nie wybiegać poza obszar wiedzy, której nie znamy. Skupiajmy się zawsze na tym, co wiemy, a nie na tym, czego nie wiemy.
ZAPAMIĘTAJ! Jeśli ćwiczysz mówienie, myśl i analizuj. Jeśli mówisz, nie ćwicz.