Ostatnio często pytano mnie  o tzw. N-Deklination. W związku z tym dziś krótko opiszę na czym ona polega i czym jest.

N-Deklination to odmiana wybranych rzeczowników, które w przypadkach Akkusativ, Dativ i Genitiv zarówno w liczbie pojedyńczej jak i mnogiej otrzymują końcówkę –n. Częstym w użyciu słowem podlegającym tej deklinacji jest słówko der Kunde. Tu przykład w Dativ’ie:

• Ich habe mit meinem Kunden gesprochen. – Rozmawiałem ze swoim klientem.
• Ich habe mit meinen Kunden gesprochen. – Rozmawiałem ze swoimi Klientami.

Deklinacji N podlegają tylko rzeczowniki rodzaju męskiego der, które zazwyczaj kończą się na -e. der Kunde, der Kollege…

Do Deklinacji N zalicza się

• zwierzęta np.: der Löwe, der Affe, der Bär,der Rabe…
• osoby np.: der Zeuge, der Knabe, der Bursche…
• narodowości np.: der Pole, der Deutsche, der Chinese …
• rzeczowniki z końcówką -ent np: der Produzent, (dochodzi końcówka -en)
• rzeczowniki z końcówką -ant np: der Liferant,(dochodzi końcówka -en)
• rzeczowniki z końcówką -ist np: der Journalist,(dochodzi końcówka -en)
• rzeczowniki z końcówką -at np: der Demokrat,(dochodzi końcówka -en)
• rzeczowniki z końcówką -ad np: der Kamerad, (dochodzi końcówka -en)
• rzeczowniki z końcówką -oge np: der Psychologe,

Takie słowa jak der Herr, der Nachbar też podlegają tej deklinacji. Jest jeszcze parę wyjątków, których tu nie wymienię 😉

Uważam, że  rzeczowników, które podlegają  Deklinacji N jest tak niewiele, że nie trzeba i nie warto  sobie zaprzątać głowy uczeniem się podanych wyżej zasad. Moim zdaniem powinno się zwrócić uwagę tylko na te rzeczowniki z którymi  faktycznie mamy do czynienia w życiu codziennym.  Jeśli ktoś używa często słowa Kunde albo Herr czy Nachbar, to powinien zwrócić uwagę na fakt, że w Akkusativie Dativie i Genitivie dochodzi końcówka –n do tych rzeczowników. Jeśli już wiesz, że języku niemieckim występuje coś takiego jak die N-Deklination, to powinieneś tylko aktywnie i świadomie słuchać i wyłapywać, które z usłyszanych rzeczowników Niemcy odmieniają według  tej deklinacji. W ten sposób nauczysz się tych rzeczowników intuicujnie tak jak robią to właśnie Niemcy. Uważam, że jeśli nauczysz się tych wyżej wymienionych zasad, to jedynie spowolnisz swój proces mówienia, ponieważ będziesz się przy każdym rzeczowniku zastanawiał czy podlega on tej deklinacji. Lepiej nie wiedzieć, że istnieją te zasady 🙂 Ja nauczyłem się tej deklinacji nie znając tych zasad. Wchłonąłem rzeczowniki, które podlegają tej deklinacji poprzez zwykłe, aktywne i świadome obcowanie z językiem niemieckim a dopiero potem odkryłem, że istnieją jakieś zasady z tym związane. Wniosek: ta wiedza jest niekonieczna.(chyba że przystępujesz jutro do egzaminu i nie możesz sobie pozwolić na intuicyjną naukę 😉 Prędzej czy później nauczysz się tego bezwiednie. 

Powinno się wiedzieć tylko tyle ile trzeba. Resztę zostaw językoznawcom 🙂