Wszystkie wpisy, których autorem jest AKI Arkadiusz Gerlic

Czas przeszły Perfekt bez przedrostka ge- .

Czas przeszły Perfekt bez przedrostka ge- .

W języku niemieckim funkcjonują czasowniki, które nie będą miały przedrostka ge– w czasie przeszłym Perfekt.

Są to czasowniki zaczynające się na be-, ent-, er-, ge-, miss-, ver-, zer-

Np. bekommen, erlauben, genießen, entnehmen, missverstehen, verderben, zerbrechen,

Czasowniki, które kończą się na –ieren też nię będą miały prefixu ge- i będą kończyć się w czasie przeszłym  na –iert. Np. spazieren – spaziert, fotografieren – fotografiert, diskutieren – diskutiert.

Czasowniki rozdzielnie złożone i czas przeszły Perfekt.

Czasowniki rozdzielnie złożone i czas przeszły Perfekt.

W przypadku czasowników rozdzielnie złożonych takich jak np. aufmachen – otwierać czy zumachen – zamykać, przedrostek ge- trafia między przedrostek czasownika a podstawę czasownika. Np. aufgemacht, zugemacht.

A czym jest w ogóle jest czasownik rozdzielnie złożony? To czasownik, którego przedrostek zmienia znaczenie wyrazu. Porównując to do języka polskiego…

pić – wypić, napić, przepić. Przedrostki wyrazu pić wy-, na-, prze-, zmieniają jego znaczenie.

Porównując jeszcze konstrukcję zwykłego zdanie polskiego z niemieckim z czasownikiem rozdzielnie złożonym, wyglądałoby to tak.

Przedrostek czasownika rozdzielnie złożonego trafia w zdaniu zwykłym na koniec zdania.

Wersja konstrukcji polskiej: On przepił swój majątek.

Wersja konstrukcji niemieckiej: On pił swój majątek prze.

Przykład:

Czas teraźniejszy: Er macht das Fenster auf.

Czas przeszły Perfekt: Er hat das Fenster aufgemacht.

Czas przeszły Perfekt

Czas przeszły Perfekt (zakończona teraźniejszość) służy do opisywania wydarzeń, które zaczęły się w przeszłości i mają swoją kontynuacje / skutek w teraźniejszości.

Np. Ich habe mein Bein gebrochen und ich trage jetzt einen Gips. – Złamałem nogę i noszę teraz gips. Kontynuacja / skutek widoczny jest w tym, że noszę teraz gips.

Czas przeszły Perfekt używany jest na codzień w mowie potocznej i składa się z dwóch czasowników posiłkowych sein – być i haben – mieć oraz z imiesłowu czasu przeszłego np. gemacht (gemacht to imiesłów czasu przeszłego czasownika machen – robić. Czyli gemacht to forma czasu przeszłego czasownika machen- robić). Czasownik posiłkowy sein lub haben znajduje się na drugim miejscu w zdaniu a imiesłów czasu przeszłego znajduje się na końcu zdania. Czasownika posiłkowego sein używamy, kiedy jest wykonywany jakiś ruch z punktu A do punktu B (np. jadę samochodem z Krakowa do Berlina – przemieszczam się) lub występuje zmiana stanu (np. spałem i się obudziłem. Czyli zmieniłem stan ze snu na jawę)  a czasownika posiłkowego haben używamy w każdym innym przypadku, czyli jeśli nie mamy do czynienia z żadnym z wcześniej wymienionych przypadków. Przy czasownikach regularnych tworzymy formę przeszłą w bardzo prosty sposób. Jeśli mamy czasownik np. machen, to dołączamy do niego prefix ge- i zamiast końcówki -en wstawiamy końcówkę –t.  machen – gemacht. Np.

machen – robić – gemacht

Ich habe Hausaufgaben gemacht. – Robiłem/Zrobiłem zadanie domowe.

(zrobiłem zadanie domowe, więc ani nie zmieniłem stanu ani nie przemieszczałem się dlatego został użyty czasownik posiłkowy haben)

gehen – iść – gegangen

Ich bin nach Hause gegeangen. – Szedłem / Poszedłem do domu.

(poszedłem do domu, więc szedłem z punktu A do punktu B)

Jeśli chodzi o formę przeszłą czasowników nieregularnych, to do czasownika dodajemy prefix ge- a sufix, końcówka to –en. Np. fahren – jechać – gefahren. Jednak czasowniki nieregularne potrafią zmieniać swoją formę na różne sposoby najlepiej zajrzyj do listy czasowników nieregularnych którą znajdziesz tu na stronie.