Archiwum kategorii: Dobre rady i nie tylko

Rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem – część 2

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Akkusativ’ie, einen – großen, den – großen (rodzaj męski)

Chcąc powiedzieć: Mam dużego psa (pytanie kogo? co? mam = dużego psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem duży – groß, który przyjmuje końcówkę -en. Ponieważ mówimy o jakimś tam dużym psie, nie wiemy, o jakiego psa chodzi, więc używamy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem einen großen.

Chcąc powiedzieć: Kocham tego dużego psa (pytanie kogo? co? kocham = dużego psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem duży – groß, który przyjmuję końcówkę -en. Ponieważ mówimy o tym konkretnym dużym psie, o którym wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem den großen.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Akkusatvie, eine – schöne, die – schöne (rodzaj żeński)

Chcąc powiedzieć: Mam ładną kobietę (pytanie kogo? co? mam = ładną kobietę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem ładny – schön, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o jakiejś tam ładnej kobiecie, nie wiemy, o jaką kobietę chodzi, więc użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem eine schöne.

Chcąc powiedzieć: Kocham tę ładną kobietę (pytanie kogo? co? kocham = ładną kobietę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem ładny – schön, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o tej konkretnej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem die schöne.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Akkusativie, ein – interessantes, das – interessante (rodzaj nijaki)

Chcąc powiedzieć: Mam interesującą książkę (pytanie kogo? co? mam = interesującą książkę = AkkusaF v), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem interesujący – interesant, który przyjmuje końcówkę -es. Ponieważ mówimy o jakiejś tam interesującej książce, nie wiemy, o jaką interesującą książkę chodzi, użyjemy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że książka – Buch ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem ein interessantes.

Chcąc powiedzieć: Czytam tę interesującą książkę (pytanie kogo? co? czytam = interesującą książkę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem interesujący – interessant, który przyjmuje końcówkę -e. ponieważ mówimy o tej konkretnej interesującej książce, o której wcześniej wspomnieliśmy, użyjemy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że książka – Buch ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem das interessante.

W kolejnej części omówię rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem w Dativie.

Rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)



Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Nominativie, ein kleiner – der kleine (rodzaj męski)

Chcąc powiedzieć: To jest mały mężczyzna (pytanie kto? co? to jest = mały mężczyzna = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem mały – klein, który przyjmuje końcówkę -er. Ponieważ mówimy o jakimś tam małym mężczyźnie, bliżej nieokreślonym, nie wiemy, o jakiego małego mężczyznę chodzi, więc używamy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że mężczyzna – Mann ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem ein kleiner.

Chcąc powiedzieć: Ten mały mężczyzna jest duży (pytanie kto? co? to jest = mały mężczyzna = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o tym konkretnym małym mężczyźnie, o którym wcześniej wspomnieliśmy, używamy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że mężczyzna – Mann ma rodzajnik określony der, to musimy użyć teraz rodzajnika określonego z przymiotnikiem der kleine.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Nominativie, eine kleine – die kleine (rodzaj żeński)

Chcąc powiedzieć: To jest mała kobieta (pytanie kto? co? to jest = mała kobieta = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem mały – klein, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o jakiejś tam małej kobiecie, bliżej nieokreślonej, nie wiemy, o jaką kobietę chodzi, więc używamy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem eine kleine.


Chcąc powiedzieć: Ta mała kobieta jest ładna (pytanie kto? co? to jest = mała kobieta = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem mały – klein, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o tej konkretnej małej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy, więc używamy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć teraz rodzajnika określonego z przymiotnikiem die kleine.

Rodzajnik nieokreślony i określony + przymiotnik + rzeczownik w Nomina! vie, ein kleines – das kleine (rodzaj nijaki)

Chcąc powiedzieć: To jest małe dziecko (pytanie kto? co? to jest = małe dziecko = Nominati v), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem mały – klein, który przyjmuje końcówkę -es. Ponieważ mówimy o jakimś tam małym dziecku, bliżej nieokreślonym, nie wiemy, o jakie dziecko chodzi, więc używamy rodzajnika nieokreślonego. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego z przymiotnikiem ein kleines.

Chcąc powiedzieć: To małe dziecko jest małe (pytanie kto? co? to jest = małe dziecko = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem mały – klein, który przyjmuje końcówkę -e. Ponieważ mówimy o tym konkretnym małym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy, używamy rodzajnika określonego. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego z przymiotnikiem das kleine.

W kolejnej części omówię rodzajnik nieokreślony i określony z przymiotnikiem w Akkusativie.

Rodzajnik określony i nieokreślony – część 3

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Dativ, dem – einem (rodzaj męski)
Chcąc powiedzieć: Pomagam dziadkowi (pytanie komu? pomagam = dziadkowi = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam dziadku, nie wiemy o jakiego albo czyjego dziadka chodzi.

Jeśli wiemy, że dziadek – Opa ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego einem.

Chcąc powiedzieć: Pomagam temu dziadkowi (pytanie komu? pomagam = dziadkowi = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym dziadku, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że dziadek – Opa ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego dem.

Dativ, der – einer (rodzaj żeński)
Chcąc powiedzieć: Pomagam babci (pytanie komu? pomagam = babci = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakiejś tam babci, nie wiemy o jaką albo czyją babcię chodzi.
Jeśli wiemy, że babcia – Oma ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego einer.

Chcąc powiedzieć: Pomagam tej babci (pytanie komu? pomagam = babci = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tej konkretnej babci, o której wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że babcia – Oma ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika określonego der.

Dativ, dem – einem (rodzaj nijaki)
Chcąc powiedzieć: Pomagam dziecku (pytanie komu? pomagam = dziecku = Dativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam dziecku, nie wiemy o jakie albo czyje dziecko chodzi.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego einem.

Chcąc powiedzieć: Pomagam temu dziecku (pytanie komu? pomagam = dziecku = Dativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego dem.

Liczba mnoga
Liczba mnoga w Datv’ie nie posiada rodzajnika nieokreślonego, a rodzajnik określony jest zawsze den i do rzeczownika dochodzi końcówka -n. Np.: Ich helfe Kindern. / Ich helfe den Kindern.

Kluczem do poprawnego posługiwania się rodzajnikiem określonym i nieokreślonym jest oczywiście znajomość rodzajnika rzeczownika. Trzeba wiedzieć, że np. Mann to der, Frau to die, a Kind to das.
Wielu ludzi uczy się tych tabel na pamięć, co odradzam. Jest to równie nieskuteczne, jak uczenie się słówek metodą kłucia list. Z tabel, które tu przedstawiłem należy jak najczęściej korzystać, a same wejdą do głowy. Poniżej zestaw tabel rodzajnika określonego i nieokreślonego:

Kolejnym ważnym zagadnieniem jest odmiana rodzajnika z przymiotnikiem. Ponieważ przymiotnik tak jak rodzajnik przyjmuje w odpowiednim przypadku odpowiednią końcówkę ale o tym przeczytasz dopiero w następnym wpisie.

Rodzajnik określony i nieokreślony – część 2

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Akkusativ, den – einen (rodzaj męski)
Chcąc powiedzieć: Mam psa (pytanie kogo? co? mam = psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam psie, nie wiemy o jakiego psa chodzi.
Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego einen.

Chcąc powiedzieć: Kocham tego psa (pytanie kogo? co? kocham = psa = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym psie, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że pies – Hund ma rodzajnik określony der, to musimy użyć rodzajnika określonego den.

Akkusativ, die – eine (rodzaj żeński)
Chcąc powiedzieć: Mam kobietę (pytanie kogo? co? mam = kobietę = Akkusativ),musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakiejś tam kobiecie, nie wiemy o jaką kobietę chodzi.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego eine.

Chcąc powiedzieć: Kocham tę kobietę (pytanie kogo? co? kocham = kobietę = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tej konkretnej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć
rodzajnika określonego die.

Akkusativ, das – ein (rodzaj nijaki)
Chcąc powiedzieć: Mam dziecko (pytanie kogo? co? mam = dziecko = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam dziecku, nie wiemy o jakie dziecko chodzi.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego ein.

Chcąc powiedzieć: Kocham to dziecko (pytanie kogo? co? kocham = dziecko = Akkusativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego das.

Liczba mnoga
Liczba mnoga w Akkusativie nie posiada rodzajnika nieokreślonego, a rodzajnik określony jest zawsze die. Na przykład: Ich habe Hunde. / Ich liebe die Hunde.

Ciąg dalszy nastąpi… Kolejna część będzie dotyczyć rodzajników w Dativie.

Rodzajnik określony i nieokreślony

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Rodzajniki sprawiają ogromne problemy uczącym się języka niemieckiego. W tym rozdziale wyjaśnię na podstawie różnych przykładów, jak korzystać z tabel gramatycznych, które przedstawiają odmianę rodzajnika nieokreślonego i określonego.

Rodzajnika nieokreślonego używamy, jak sama nazwa wskazuje, wtedy gdy mówimy o rzeczach bliżej nieokreślonych. Natomiast rodzajnika określonego używamy, kiedy mówimy o rzeczach bliżej określonych. Rodzajniki odmienia się przez przypadki. W języku niemieckim wyróżniamy cztery przypadki: Nominativ, Akkusaativ, Dativ i Genitiv.
Omówię tylko trzy przypadki (Nominativ, Akkusativ, Dativ), które – moim zdaniem – odgrywają najważniejszą rolę w języku niemieckim i które zaliczam do podstaw.
Na każdy rodzajnik określony przypada rodzajnik nieokreślony, np.:
der – ein (rodzaj męski),
die – eine (rodzaj żeński),
das – ein (rodzaj nijaki).
Przejdźmy zatem do rodzajników w Nominativie.

Nominativ, der – ein (rodzaj męski)
Chcąc powiedzieć: To jest mężczyzna (pytanie kto? co? to jest = mężczyzna = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam mężczyźnie, bliżej nieokreślonym, nie wiemy, o jakiego mężczyznę chodzi.
Jeśli wiemy, że mężczyzna – Mann ma rodzajnik określony der, to musimy
użyć rodzajnika nieokreślonego ein.

Czyli: Das ist ein Mann.

Chcąc powiedzieć: Ten mężczyzna jest duży (pytanie kto? co? to jest = mężczyzna = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym mężczyźnie, o którym wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że mężczyzna – Mann ma rodzajnik określony der, to musimy
użyć teraz rodzajnika określonego der.

Czyli: Der Mann ist groß.

Nominativ, die – eine (rodzaj żeński)
Chcąc powiedzieć: To jest kobieta (pytanie kto? co? to jest = kobieta = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakiejś tam kobiecie, bliżej nieokreślonej, nie wiemy, o jaką kobietę chodzi.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego eine.

Chcąc powiedzieć: Ta kobieta jest ładna (pytanie kto? co? to jest = kobieta = Nominativ), musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tej konkretnej kobiecie, o której wcześniej wspomnieliśmy.
Jeśli wiemy, że kobieta – Frau ma rodzajnik określony die, to musimy użyć teraz rodzajnika określonego die.

Nominativ, das – ein (rodzaj nijaki)
Chcąc powiedzieć: To jest dziecko (pytanie kto? co? to jest = dziecko = Nominativ), musimy użyć rodzajnika nieokreślonego, ponieważ mówimy o jakimś tam dziecku, bliżej nieokreślonym, nie wiemy, o jakie dziecko chodzi.
Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika nieokreślonego ein.

Chcąc powiedzieć: To dziecko jest małe (pytanie kto? co? to jest= dziecko = Nominativ) musimy użyć rodzajnika określonego, ponieważ mówimy o tym konkretnym dziecku, o którym wcześniej wspomnieliśmy. Jeśli wiemy, że dziecko – Kind ma rodzajnik określony das, to musimy użyć rodzajnika określonego das.

Liczba mnoga
Liczba mnoga w Nominativie nie posiada rodzajnika nieokreślonego a rodzajnik określony jest zawsze die. Np.: Das sind Kinder. / Die Kinder sind klein.

Ciąg dalszy nastąpi… Kolejna część będzie dotyczyć rodzajników w Akkusativie.

Rodzajniki

(Ten rozdział pochodzi z książki Deutsch mit Akkusativ und Pommes, bitte!  Książkę można nabyć w formacie PDF klikając TU lub czytać na blogu. Co jakiś czas będę publikował kolejne rozdziały. Życzę miłej lektury!)

Gdyby nie der, die, das byłyby Niemcy z nas. Problemy z rodzajnikiem zdarzają się każdemu. Nawet w języku ojczystym mylimy czasem rodzaje – męski, żeński i nijaki, które mają odpowiedniki w rodzajnikach w języku niemieckim: ten – der, ta – die, to – das. Wielu moich słuchaczy zapytanych o rodzaj słowa torbiel odpowiedziało ten, a w rzeczywistości jest ta torbiel. Ale skąd właściwie wiemy, że należy w języku polskim użyć takiego, a nie innego rodzaju? Kieruje nami wyczucie. Nie znając słowa, potrafi my prawidłowo dopasować rodzaj. Na przykład wzdryngiwacz do wikarewki ma zaimek ten, pinczandówa ta, spiarato to. Oczywiście o rodzaju decyduje końcówka rzeczownika. Polak używa rodzajów odruchowo, automatycznie, gdyż od dzieciństwa poznaje ten język. W języku niemieckim z czasem będziemy podobnie reagować, ponieważ pewne końcówki rzeczownika będą podpowiadać nam rodzajnik. Jednak na początku należy uczyć się rzeczowników zawsze z rodzajnikiem. Wszystko należy przyswajać w małych dawkach i regularnie. Litra wody mineralnej też przecież nie wypijamy na tzw. ex’a, tylko stopniowo, łyk po łyku, szklanka po szklance.